ΚΕΙΜΕΝΟ ΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει ήδη πάρει τεράστιες διαστάσεις, επιδεινώνεται ραγδαία και στην Ελλάδα χτυπώντας σκληρά τον εργαζόμενο κόσμο. Με την αμέριστη στήριξη των κυβερνήσεων, οι τράπεζες και οι άλλες επιχειρήσεις προσπαθούν προκλητικά να επεκτείνουν, μέσα στη λαίλαπα που οι ίδιοι προκάλεσαν, τα κέρδη και τα προνόμιά τους. Φορτώνουν όλες τις συνέπειες στους εργαζόμενους με ένα πρωτοφανές και εντεινόμενο κύμα απολύσεων, δραματική ανατροπή στο τοπίο των εργασιακών σχέσεων, σκληρή λιτότητα, καταπάτηση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και διάλυση του «κοινωνικού κράτους». Έχουμε μπει σ΄ ένα φαύλο κύκλο εντεινόμενης φτώχειας και εξαθλίωσης για τη συντριπτική μάζα των εργαζόμενων, την ίδια στιγμή που οι κεντρικοί μοχλοί του συστήματος, κυρίως οι χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις εξακολουθούν να εμφανίζουν κέρδη, χάρη στην απίστευτα γενναιόδωρη συνδρομή του κράτους (στην Ελλάδα 28δις ευρώ μέχρι στιγμής, στις ΗΠΑ έχει περάσει κατά πολύ το 1 τρις $). Πρόκειται για μια εφαρμογή του «σοσιαλισμού για τους πλούσιους και καπιταλισμού για τους φτωχούς» με ιδιωτικοποίηση των κερδών και κοινωνικοποίηση των ζημιών. Η σημερινή οικονομική κρίση, αποτελεί φυσιολογική όσο και απάνθρωπη συνέπεια της λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς, της ανταγωνιστικότητας με σκοπό το κέρδος. Ενισχύεται με την παγκοσμιοποίηση, καθώς και μέσω των πολιτικών της Ε.Ε., που λειτουργούν ως μηχανισμοί ενίσχυσης της δραστηριότητας του κεφαλαίου.

Η κατάσταση αυτή φέρνει όμως και ένα νέο τοπίο αγώνων. Η εξέγερση της νεολαίας το Δεκέμβρη, συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, πανικόβαλε την κυβέρνηση, ενώ αντήχησε ακόμη και παγκόσμια. Αποτέλεσε αντίδραση στη συσσωρευμένη αδικία, την εξαπάτηση και τα αδιέξοδα της νέας γενιάς, που επιτάθηκαν δραματικά λόγω της οικονομικής κρίσης. Οι εργαζόμενοι που απειλούνται άμεσα με τη δαμόκλεια σπάθη των απολύσεων, της μειωμένης απασχόλησης και αμοιβής, της συντριβής των εργατικών δικαιωμάτων, πρέπει να πάρουν δυναμικά τη σκυτάλη της συνέχειας.

Ο αγώνας για την υπεράσπιση της απασχόλησης, μπαίνει σήμερα στην πρώτη γραμμή, εξ αιτίας της προσπάθειας του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του να φορτώσει την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων. Αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα για το εργατικό κίνημα. Οι απολύσεις παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, θα προστεθούν έως και 51 εκατομμύρια άνεργοι μόνο μέσα στο 2009! Στην Ελλάδα με βάση τις προβλέψεις των επίσημων φορέων για μηδενική πλέον (ή και αρνητική) οικονομική ανάπτυξη το 2009 αναμένεται να προστεθούν 120000 άνεργοι και πλέον.

Όμως πέρα από τα νούμερα, η καθημερινή εμπειρία χιλιάδων εργαζόμενων είναι η ανασφάλεια και η προσπάθεια της εργοδοσίας με αφορμή την κρίση να πάρει πίσω μια σειρά κατακτήσεων. Το ωράριο, το πενθήμερο, τις υπερωρίες, όλες τις εργασιακές σχέσεις. Στο χορό των απολύσεων πρωτοστατούν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις επιδιώκοντας να μειώσουν το κόστος και να σώσουν τα κέρδη, αρχίζοντας βέβαια από τους εργαζόμενους, που δεν κέρδισαν τίποτε τα προηγούμενα χρόνια της γιγάντιας κερδοφορίας. Αλλά η ίδια επίθεση γίνεται και στις ΔΕΚΟ (τις βαφτίζουν "εθελούσιες εξόδους") ακόμα και στο στενό δημόσιο τομέα όπου οι συμβασιούχοι κατά κύριο λόγο, θα βρεθούν άμεσα κάτω από την λεπίδα των περικοπών.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση της ΝΔ στοιχημένη στη γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαιτεί συναίνεση, όχι μόνο από την αντιπολίτευση και τον υποταγμένο συνδικαλισμό, αλλά από τους εργαζόμενους για να «παγώσουν οι αγώνες τους» και να σταματήσουν οι «εξωπραγματικές διεκδικήσεις».

Σε αυτές τις συνθήκες ήδη έχουν αρχίσει αγώνες από την μεριά του εργατικού κινήματος. Στον Λαναρά, στη FRIGOGLASS, στον ΑΛΦΑ, στην ALTEC, στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ, στο Ερρίκος Ντυνάν, στη FORTHNET, στο Γηροκομείο Αθηνών, στην COSMOTE, οι εργαζόμενοι αντιδράνε και παλεύουν. Τις περισσότερες φορές δίνουν αυτούς τους αγώνες μόνοι τους αφού οι περισσότερες συνδικαλιστικές ηγεσίες σε επίπεδο Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και η ΓΣΕΕ, αρνούνται να συντονίσουν και να οργανώσουν τις αντιστάσεις. Ειδικά οι θέσεις και η πρακτική της ανώτερης συνδικαλιστικής ηγεσίας, κινούνται περισσότερο στη λογική της μεσολάβησης της κυβέρνησης και των κινήτρων προς τους επιχειρηματίες, εκλιπαρώντας τους να προσλάβουν ή να μην απολύσουν εργαζόμενους, παρά στον οργανωμένο διεκδικητικό αγώνα.

ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ-ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΗΜΙΕΣ ΤΟΥΣ!

Με βάση αυτά τα δεδομένα και τις εμπειρίες από την παρούσα κρίση και τους αγώνες που ήδη δίνουμε ενάντια στις απολύσεις, μια σειρά σωματεία και συνδικάτα αλλά και συνδικαλιστές από διάφορους εργασιακούς χώρους και απολυμένοι, πήραμε την πρωτοβουλία να συγκροτήσουμε την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ.

Για να εξασφαλίσουμε ότι την επόμενη περίοδο, κανένας εργαζόμενος και κανένας χώρος που θα βρεθεί αντιμέτωπος με την απειλή της απόλυσης δεν θα είναι μόνος του. Καμία μάχη δεν θα μείνει απομονωμένη χωρίς στήριξη απο τα ταξικά της αδέλφια, τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Κανένας άνεργος δεν θα μείνει απομονωμένος προσπαθώντας ατομικά να διεκδικήσει. Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ θα δώσει όλες της τις δυνάμεις για να στηρίξει τους αγώνες που ανοίγονται ενάντια στις απολύσεις και τα κλεισίματα των επιχειρήσεων. Διεκδικούμε να ξαναζωντανέψουμε την ταξική αλληλεγγύη των εργατών και με την δράση μας να βοηθήσουμε αποτελεσματικά να μην χαθεί ούτε μία θέση εργασίας για την εργατική τάξη.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Ξέρουμε ότι χρειάζεται μια συνολική απάντηση απο το εργατικό κίνημα αυτήν την περίοδο της κρίσης. Όχι μόνο ενάντια στις απολύσεις αλλά συνολικά για την υπεράσπιση των εργατικών κατακτήσεων που με αφορμή την κρίση μπαίνουν στο στόχαστρο της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων.

Χρειάζεται να ενταθεί η πάλη για:

· Την υπεράσπιση της μόνιμης και σταθερής εργασίας ενάντια στις διάφορες μορφές ελαστικής εργασίας: stage, ενοικιαζόμενοι, ανασφάλιστη εργασία, Part-time, υπερωρίες απλήρωτες κλπ.

· Για τη μείωση της ανεργίας. Για την εφαρμογή του 35ωρου σταθερής εργασίας (7ωρου, 5ήμερου) χωρίς μείωση των αποδοχών των εργαζόμενων. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, κυρίως στις δημόσιες υπηρεσίες που ρημάζουν. Ανατροπή της πολιτικής επιδότησης των απολύσεων, όπως οι διάφορες μορφές stage, ΕΣΠΑ κ.λ.π, που στοχεύουν στη μείωση του κόστους για τους εργοδότες, και άρα λειτουργούν ως κίνητρο για απολύσεις των σταθερά εργαζόμενων από τους εργοδότες.

· Μετρα ενάντια στην ελαστική εργασία. Κατάργηση του δουλεμπορίου, των ενοικιαζόμενων κλπ. Κανονικές προσλήψεις στους συμβασιούχους.

· Το εργατικό κίνημα πρέπει να απαντήσει στην προσπάθεια διαίρεσης των εργαζομένων. Όλοι οι άνεργοι που απολύονται, εξακολουθούν να ανήκουν, να υποστηρίζονται και να καλύπτονται, από το συνδικάτο τους. Αντιμετώπιση της συνδικαλιστικής κάλυψης όλων των συμβασιούχων και των απασχολούμενων με Δελτία Παροχής Υπηρεσιών, με ίδια δικαιώματα με τα άλλα μέλη. Οργάνωση των ανέργων. Όλοι οι απολυμένοι άνεργοι καθώς θα πρέπει να συγκροτούν τοπικές ενώσεις ανέργων, που να γίνονται δεκτές στα τοπικά εργατικά κέντρα.

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ

ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ! ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ:

• ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ από τις επιχειρήσεις. Παλεύουμε για να ανασταλεί νομοθετικά στις επιχειρήσεις το "δικαίωμα" τους να απολύουν. Θεωρούμε ότι το πιο ισχυρό δικαίωμα που έχουμε να υπερασπίσουμε είναι το δικαίωμα στην εργασία όλων και όχι το "δικαίωμα" των καπιταλιστών στην διατήρηση της κερδοφορίας τους. Το ίδιο να ισχύσει και για τα διάφορα προγράμματα "εθελουσίων" που στην πραγματικότητα είναι συγκαλυμμένες και εκβιαστικές απολύσεις.

• κρατικοποιΗΣΗ χωρίς αποζημίωση για τις επιχειρήσεις που παρόλα αυτά επιχειρούν να κάνουν απολύσεις και τυχόν χρέη τους να καλύπτονται από τα περιουσιακά στοιχεία των μεγαλομετόχων και των ιδιοκτητών τους. Αντίστοιχα για τις επιχειρήσεις που δηλώνουν ότι κλείνουν απαιτούμε να κρατικοποιουνται χωρις αποζημιωση για τους ιδιοκτητες τους δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων των του ιδιοκτήτη που κλείνει η πτωχέυει. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να επιβάλλουμε ότι δεν θα ζήσουμε ξανά ένα νέο κύκλο προβληματικών επιχειρήσεων όπως στη δεκαετία του '80 και οι εργαζόμενοι θα κρατήσουν τις δουλείες τους σίγουρα και με ασφάλεια. Τα χρήματα υπάρχουν και ας λένε ότι θέλουν οι ελάχιστοι υπερασπιστές της ελεύθερης αγοράς. Να τα πάρουν απο τους εξοπλισμούς, απο τα 28 δις. που απλόχερα σκόρπισαν στους τραπεζίτες, απο την φορολόγηση του κεφαλαίου.

• άμεση κρατικοποίηση Τουσ χωρίς αποζημίωση των τραπεζων. Έτσι θα μπορέσει να ξεκαθαρίσει και η κόπρος του Αυγείου των τοξικών προϊόντων αλλά και να δικαστούν και να πληρώσουν οι υπεύθυνοι για την κραιπάλη τόσων χρόνων και για τη σημερινή εφιαλτική κρίση που προκάλεσαν.

• ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ. Επίδομα ανεργίας, για όλο το διάστημα που βρίσκονται στην ανεργία, ίσο με τον μισθό. Για να ζει ο άνεργος με αξιοπρέπεια, αλλά και ως αντικίνητρο στην απόλυση. Πλήρη ιατροφαρμακευτική και ασφαλιστική κάλυψη των ανέργων. Αποζημίωση όλων των απολυόμενων με βάση την υπαλληλική αποζημίωση (ν. 2112) και όχι με το μεροκάματο. Προσμέτρηση χρόνου ανεργίας στα συντάξιμα χρόνια. Συνταξιοδότηση νωρίτερα, στην περίπτωση παραμονής σε ανεργία πάνω από δύο χρόνια.

• ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ όλες τις μορφές αγώνα που επιλέγουν οι εργαζόμενοι που απειλούνται με απολύσεις. Την στάση εργασίας, την απεργία, την κατάληψη. Πιστεύουμε ότι μόνο με δυναμικό τρόπο μπορούμε να διεκδικήσουμε αποτελεσματικά το δικαίωμα μας στην εργασία σε αυτές τις συνθήκες της κρίσης. Με γενικές συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς, με εκδηλώσεις αλληλεγγύης, ντε φάκτο καταλήψεις των επιχειρήσεων που κλείνουν ή απολύουν μαζικά, οριζόντιο αγωνιστικό συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, των επιτροπών αγώνα, και των αγωνιστικών τοπικών συσπειρώσεων.
  
  Καλούμε κάθε συνδικάτο και εργαζόμενο που μοιράζονται τους ίδιους προβληματισμούς και την ίδια διάθεση να συγκρουστούμε με τις απολύσεις και να υπερασπίσουμε τις θέσεις εργασίας και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης σε αυτές τις συνθήκες της κρίσης να πλαισιώσουν την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ που παραμένει ανοιχτή σε όλους τους συναδέλφους και τα σωματεία. Για να επιβάλλουμε ότι την κρίση αυτή δεν θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι αλλά οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους.
  

  
  

  1. Σωματείο εργαζόμενων Ενωμένη Κλωστουφαντουργία (ΛΑΝΑΡΑΣ) Οινόφυτα

  2. Σωματείο εργαζομένων ΑΛΤΕΚ Τέλεκομς

  3. Απολυμένοι της ΔΙΕΚΑΤ

  4. Πανελλήνιος Σύλλογος Υπαλλήλων ΕΡΤ (ΠΣΥΠ-ΕΡΤ)

  5. Σύλλογος εργαζομένων στον Επικοινωνία 940

  6. Σωματείο εργαζομένων ΙΝΤΡΑΚΟΜ

  7. ΣΕΙΙΝΑΠ (Σύλλογος Εμμισθων Ιατρών Νοσηλευτηρίων Αθήνας Πειραιά)

  8. Σωματείο Εργαζομένων στα Καταστήματα Τύπου του Αεροδρομίου Αθηνών

  9. Τμήμα ΕΜΔΥΔΑΣ Υπουργείου Ανάπτυξης

  10. Σύλλογος Τεχνικών Εργαζομένων Πλατώ ΕΡΤ (ΣΤΕΠ-ΕΡΤ)

  11. Πανελλήνιος Σύλλογος Υπαλλήλων Αθλητικών Σωματείων

  12. Σύλλογος εργαζόμενων Δήμου Ν. Ηρακλείου

  
  

  
  

  http//stopapolyseis.blogspot.com